Zanim zaczną się prawdziwe polskie truskawki, porzeczki, maliny i wszystkie inne cudowne owoce, rabarbar dumnie wskakuje do ciasta i nie ma się czego wstydzić. Jego kwaskowaty smak, połączony ze słodkim ciastem jest duetem doskonałym. Mój dzisiejszy wyrób powstał spontanicznie. Baza to ciasto drożdżowo - kruche z nutą pomarańczową, a nadzienie składa się z rabarbaru i budyniu waniliowego. Z pewnością nie jest to rzecz na ekstra okazje, ale na do popołudniowej kawy całkiem niezłe.
Ciasto krucho - drożdżowe (na tortownicę 28 cm)
1/2 szklanki kremówki 30%
4 łyżki cukru
3 szklanki mąki pszennej
2 dag drożdży
1/3 rozpuszczonego masła
3 żółtka
skórka starta z 1/2 dużej pomarańczy
Masa rabarbarowa
ok. 70 dag rabarbaru
400 ml wody
4 łyżki cukru
2 budynie waniliowe bez cukru
1 płaska łyżeczka cynamonu
szczypta imbiru
sok wyciśnięty z jednej pomarańczy
Wszystkie składniki ciasta drożdżowo - kruchego dokładnie wyrobić i pozostawić jedną godzinę do lekkiego wyrośnięcia. Można ciasto przygotować wieczorem i pozostawić na całą noc w lodówce.
Tortownicę posmarować olejem, rozłożyć na niej równomiernie nieco więcej niż połowę ciasta (resztę pozostawić na wierzch), wstawić do gorącego piekarnika (180 stopni) i zapiec około 15 minut - do nabrania złotego koloru.
W czasie, gdy baza się piecze, przygotować rabarbar. W garnku zagotować 350 ml wody, dodać sok z pomarańczy, cukier, cynamon i imbir. Pokroić rabarbar i wrzucić do gotującej się wody. Wyłączyć na chwilę. W
50 ml letniej wody rozmieszać budynie. Powtórnie włączyć
podgrzewanie rabarbaru i do gotującej się masy wlać rozmieszane budynie,
doprowadzić do wrzenia, ale nie gotować, aby rabarbar się nie rozpadł. Masa powinna mieć konsystencję budyniu. Pozostawić do lekkiego ochłodzenia.
Masę rabarbarową rozsmarować na podpieczonej podstawie.
Drugą część ciasta drożdżowo - kruchego rozwałkować i wyciąć kółka.
Poukładać je równomiernie na wierzchu.
Podawać z odrobiną ubitej śmietany lub cukru pudru. Bez dodatków jest również całkiem niezłe.
